Column: De 30 kilometerzone

26 maart 2025

Lopend door de Dorpsstraat wordt mijn wandeling met enige regelmaat verstoord door voorbijrazend verkeer. Een 30 kilometerzone is niet voor niets bedacht. Hier spelen kinderen, staan bewoners een praatje te maken, laten mensen de hond uit en fietst men. Toch zijn er snelheidsduivels die soms de dubbele snelheid rijden.

Ondanks de borden en de regels van de wet, blijft te hard rijden een probleem. Het gedrag van autorijders verandert niet zomaar met het plaatsen van een verkeersbord. Gedragsverandering vraagt om bewustwording, empathie en verantwoordelijkheid.

Te vaak zien we de snelheidsovertreder als een onverlaat die een fout maakt die kan worden rechtgezet met een boete. Maar wat is de echte reden van dit gedrag? Is het gebrek aan tijd, onoplettendheid of simpelweg een gebrek aan respect voor de regels? De bestuurders van auto’s hebben allemaal bij het rijexamen laten zien dat ze weten wat er van ze verwacht wordt. Blijf hier op letten, neem je verantwoordelijkheid en houd rekening met je dorpsgenoten.

We willen en kunnen niet onbeperkt wegversmallingen, drempels en chicanes aanleggen om de snelheid eruit te halen. Het gaat om gedrag en daar ben je zelf verantwoordelijk voor. Elke keer dat we achter het stuur kruipen, moeten we ons afvragen: hoe draag ik bij aan de veiligheid van de buurt? Door rustig te rijden in woonwijken geven we een krachtig signaal af: we respecteren en beschermen onze buurtbewoners.

Laten we de 30 kilometerzone niet zien als een beperking, maar als een kans om samen veilig te leven.

Twan van Bronkhorst,
wethouder mobiliteit